LERMONTOW Michaił - Demon. Przekład Ireny Słomińskiej. Warszawa 1936. Nakł. Księgarni F. Hoesicka.

Format: 8, s. 45. broszura.

Otarcia i naddarcia krawędzi okładek, podklejone przedarcie przedniej okładki, wewnątrz stan dobry.
M. Lermontow (1814-1841) - drugi po Puszkinie poeta rosyjskiego romantyzmu o znaczeniu przekraczającym granice literatury narodowej, prekursor i mistrz poematu romantycznego, autor 20 poematów, wielu powieści poetyckich i żartobliwych, wierszy lirycznych o tematyce miłosnej, społeczno-politycznej i filozoficznej, utworów dramatycznych i prozatorskich, oficer armii i zesłaniec carski. Po raz pierwszy został zesłany na Kaukaz za buntowniczą odę na cześć Puszkina "Na śmierć poety", po raz drugi - za pojedynek z synem ambasadora francuskiego. Zginął w wieku 27 lat w inspirowanym przez policję pojedynku z majorem Martynowem. Posępny Demon, duch wygnania, Nad grzeszną ziemią błądził wkrąg; W dni lepszych mary, w głąb dumania, Biegł wspomnień jego długi ciąg. Poemat "Demon" zajmuje wyjątkowe miejsce w twórczości Lermontowa. Pracował nad nim praktycznie przez całe dorosłe życie (od 1829 do 1841) pozostawiwszy 8 kolejnych redakcji tekstu. Druku się nie doczekał (poemat w wersji ostatecznej wydany został po raz pierwszy dopiero w 1857 r. w Karlsruhe w Niemczech). Treść utworu to dzieje romansu Demona z gruzińską mniszką Tamarą, romansu filozoficznego, nawiązującego do biblijnych mitów o zbuntowanym aniele i wygnaniu człowieka z raju. Lermontowski Demon zatem, to wygnaniec z raju, anioł zbuntowany przeciwko niedoskonałemu światu, pełnemu wad i niesprawiedliwości, i wiecznie dążący do wolności. Jego zmagania z losem ukazane są na tle dzikiej, surowej i niedostępnej przyrody Kaukazu. Cytat z powojennego wydania poematu: "Wśród arcydzieł romantyzmu 'Demon' Lermontowa jaśnieje własnym blaskiem. Blaskiem tak bardzo intensywnym, że z dystansu stulecia na niebie Byrona, Mickiewicza, Puszkina i Słowackiego świeci jak odrębna, nienależąca do żadnej konstelacji gwiazda".