NOWA Kultura. Tygodnik społeczno-kulturalny. Warszawa. Druk. "Czytelnik". folio. Nowa Kultura – "tygodnik społeczno-literacki wydawany w latach 1950–1963 w Warszawie. Pismo powstało z połączenia dwóch tygodników, 'Odrodzenie' (1944–1950) i 'Kuźnica' (1945–1950). W okresie 1952–1956 było oficjalnym organem Związku Literatów Polskich. Pismo propagowało hasła realizmu socjalistycznego. Jego redaktorem był Paweł Hoffman, który został zmuszony do ustąpienia ze stanowiska w roku 1955. Bezpośrednim powodem jego zwolnienia było wydrukowanie na łamach pisma „Poematu dla dorosłych” Adama Ważyka – utworu sprzecznego z zasadami socrealizmu, obnażającego rzeczywistość życia budowniczych Nowej Huty" (Wikipedia).
Prezentowane tu roczniki zostały razem zbroszurowane, przeszyte przez blok. Numery objętości 8-12 s.

R. 1, nr 2, 6-25, 27-33, 36-40: 1950..

Ubytek narożnika nr. 6 i 40, ślady złożenia, nieliczne zażółcenia na zgięciach. Do kompletnego rocznika brak 6 numerów. Na początku zbiorczy spis treści wydawanych w 1950 pism "Kuźnica", "Odrodzenie" i "Nowa Kultura". Zaw. m.in.: Zmienne pojęcie piękna, Słowo drukowane zdobywa wieś, Zmowa grabieżców - sojusz Piłsudskiego z Denikinem przeciw rewolucji, Gorki uczy, Z tajników kolaboracji watykańskiej, Spod namiotów widać "Nową Hutę", W sprawie marksizmu w językoznawstwie (J. Stalin), O realizmie socjalistycznym, Na manowcach burżuazyjnej psychologii, Ognie komunizmu zapłoną w stepach i pustyniach, Realizm socjalistyczny jako naukowa metoda kształtowania twórczości artystycznej (W. Sokorski). Także cotygodniową "Małą kronikę" Tadeusza Borowskiego, reportaże z Nowej Huty Mariana Brandysa, wiersze A. Słonimskiego, T. Różewicza, C. Miłosza (m.in. "Pamięci Teresy Żarnower"), A. Kamieńskiej, J. Brzechwy, W. Broniewskiego, J. Tuwima, A. Ważyka, R. Kapuścińskiego ("Fragmenty Poematu o Nowej Hucie"), K. I. Gałczyńskiego.